Το σύστημα του Λονδίνου αποτελεί στην ουσία ένα set up όπου ο Λευκός παίζει σταθερά μερικές κινήσεις: 1. δ4 2. Αζ4 3. Ιζ3 4. ε3 και συνεχίζει με 5. γ3 ή αν θέλει μία πιο επιθετική διάταξη 5. γ4. Τοποθετεί (συνηθέστερα) τον λευκοτετράγωνο αξιωματικό στο ε2 και με τις κινήσεις θ3 και μικρό ροκέ ολοκληρώνει την ανάπτυξή του. Πίσω από τη σταθερή δομή πιονιών θα προσπαθήσει να δυσκολέψει το παιχνίδι του μαύρου ή τουλάχιστον να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες που ενδεχομένως να προκύψουν από την προσπάθεια του τελευταίου να δημιουργήσει παιχνίδι.
Σε γενικές γραμμές είναι ένας τρόπος παιχνιδιού που δεν είναι ιδιαίτερα φιλόδοξος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κρύβει κινδύνους για τον μαύρο, ο οποίος πρέπει να ξέρει πώς να παίξει. Υπάρχουν φυσικά αρκετές ιδέες:
α) να προσπαθήσει ο μαύρος να παίξει την διάσπαση …γ5.
β) να βάλει με κάποιο τρόπο …ε5 (π.χ. …Βε8 και …ε5 ή …Ιζδ7 και …ε5)
γ) να παίξει …α6, …γ6 και στην πορεία αντιπαιχνίδι με ….β5.
Όλα τα παραπάνω είναι επιλογές που πρέπει να γίνουν πριν την παρτίδα, γιατί κανείς χρειάζεται να ξέρει πώς να χειριστεί την κατάσταση, αλλιώς το σχετικά εύκολο παιχνίδι του λευκού ενδεχομένως να δημιουργήσει γρήγορα προβλήματα.
Στην παρτίδα ανάμεσα στον Μαυρουδή Δημήτρη και τον Λευθεριώτη Αλέξανδρο θα δούμε μία τέτοια μάχη. Ο πρώτος επέλεξε την πιο επιθετική διάταξη με γ4 και ο μαύρος αρχικά είχε κατά νου την τρίτη επιλογή που περιγράψαμε πιο πάνω, δηλ. να δημιουργήσει παιχνίδι στην πτέρυγα της βασίλισσας.
Αφού αντιμετωπίστηκε το αρχικό σχέδιο ο μαύρος στράφηκε στο κέντρο και τελικά προέκυψε μία τυπική επίθεση πάνω στον λευκό βασιλιά με τα πιόνια και τα κομμάτια του μαύρου. Ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε ότι η παρτίδα έφθασε στο λογικό αποκορύφωμα της, αφού από λάθος του ο μαύρος έχασε το κεντρικό του πιόνι (δες την κίνηση 27…Rg8?)
