Η σημερινή επιλογή έγινε γιατί ο τρόπος του παιχνιδιού του λευκού (H. Nakamura) μου φάνηκε πολύ διδακτικός. Ίσως ο μαύρος (Le, Quang Liem) μπορούσε να παίξει λίγο διαφορετικά, ωστόσο ο Hikaru Nakamura είχε τον έλεγχο και μπόρεσε να “χτυπήσει” εκεί που έπρεπε. Ξεκινάμε από ένα κέντρο με βαριάντα αλλαγής στο γκαμπί της Βασίλισσας, γρήγορα περνάμε σε θέση με απομονωμένο πιόνι, για να καταλήξουμε σε κέντρο με “κρεμασμένα” πιόνια. Τα χτυπήματα με 22.ε4 και 26.β4 είναι αυτό που διαβάζουμε στα βιβλία ότι πρέπει να κάνει ο λευκός σε αυτού του τύπου τις θέσεις. Γενικά δηλαδή μία καλοπαιγμένη και διδακτική παρτίδα.